ذکر = باغ بهشت
از نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) روايت شده كه فرمودند: از باغهاى بهشتى بخوريد.
پرسيدند: باغهاى بهشتى چيست ؟
حضرت فرمودند: هر صبح و شام به ياد و ذكر خدا مشغول بودن ، پس تا مى توانيد ذكر بگوئيد و كسى كه دوست دارد مقام خود را نزد خدا ببيند كه مقام خدا نزد او چقدر و به چه ميزان است؟
ببیند چه اندازه به ذكر خدا مشغول است ، زيرا خداوند، آن اندازه به بنده اش مقام و ارزش مى دهد، كه او به خداوند داده است.
بدانيد كه بهترين اعمال و ذكرها نزد خدا و بهتر از آنچه آفتاب بر آن مى تابد ياد خدا است و خودش خبر داده كه من ، همنشين كسى هستم كه مرا ياد كرده باشد و چه مقامى بالاتر از اينكه خدا همنشين كسى باشد.
در روايات آمده كه دنيا و شيطان به سراغ اجتماع ذاكران خدا نمى روند.
جانا نظرى كه ناتوانم | بخشا، كه به لب رسيد جانم | |
درياب ، كه نيك دردمندم | بشتاب ، كه سخت ناتوانم | |
من خسته كه روى تو نبينم | آخر به چه روى زنده مانم ؟ | |
گفتى كه : بمردى از غم | تعجيل مكن كه اندر آنم | |
اينك به در تو آمدم باز | تا بر سر كويت جان فشانم | |
افسوس بود كه بهر جانى | از خاك در تو باز مانم |